Gdy rodzi się zło
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Widowisko wznosi się na wyżyny możliwego osiągalnego poziomu w ramach gatunku, przy scenariuszowym założeniu, że wszystko trzeba pokazać na serio, więc spektakl jest po prostu słaby, tak jak założenie wyjściowe. Jest to przykre w dwójnasób. Po pierwsze, film nie mógł pokazać więcej, ponieważ akcja krąży w pętli Lovecraftowskiego estetycznego paradygmatu: „Najstarszym i najsilniejszym uczuciem znanym ludzkości jest strach, a najstarszym i najsilniejszym rodzajem strachu jest strach przed nieznanym”, zatem w kolejnych scenach mechanicznie powtarza rytuał celebracji rzekomej „tajemnicy”, wokół której beznadziejnie krążą bohaterowie, niczym ćmy igrające z płomieniem świecy. Po drugie, szkoda wysiłku aktorów i reszty twórców, którzy zrobili, co do nich należało, tyle, że poruszali się w granicach wąskiego marginesu wyznaczanego wspomnianym wyżej założeniem wstępnym.
Efekt nie mógł być inny. Cóż bowiem nowego wnosi owa historia do gatunkowego panoptikum? Co takiego odkrywa przed widzem wiązanka krwawych scenek? Jakąż to wiedzę o ludzkiej naturze ukazują pożerające się postacie? Bohaterowie się boją, wzajemnie obwiniają, w strachu i złości sięgają po przemoc lub uciekają. Przecież to szara ludzka codzienność bez sztucznego garbu zjawisk nadprzyrodzonych.
Być może o to właśnie chodzi; o pokazanie okrucieństwa i głupoty w odniesieniu do czegoś, co wykracza poza namacalny banał ludzkiej egzystencji. W takim wypadku dla części widowni seans może spełniać rolę zamiennika konfesjonału, jeżeli proces oczyszczenia kończy jakaś forma psychologicznego odpustu. Tylko po co? Przecież naprawdę przerażające jest to, co doskonale znane, swojskie.
Ludzkość radzi sobie doskonale bez demonicznych interwencji, dlatego marsz historycznego postępu znaczy krwawym śladem ofiar. Niesłusznych i niesprawiedliwych, gdy wykonawcom przykleić łatkę zbrodniczych dyktatorów oraz słusznych i koniecznych, kiedy egzekutorzy pełnią zaszczytną rolę krzewicieli demokracji lub religijnego oświecenia za wszelką cenę. Okresowa zamiana ról stanowi rzecz jasna integralną część samonapędzającego się procesu produkcji grzechu i pokuty.
Najstarszym i najsilniejszym rodzajem strachu jest strach przed znanym, zatem przed samym sobą, zazwyczaj oglądanym oczami równie wystraszonego bliźniego. W tym układzie jedynym pewnikiem pozostaje to, iż będziemy nienawidzić innych jedynie tak mocno jak samych siebie i to akurat film ukazuje, tyle, że mimochodem, bez scenariuszowej dbałości o należyty dyskomfort widza nawykłego do leniwych wędrówek szlakiem głębokich gatunkowych kolein.
"Piekło bezrefleksyjnej powtarzalności" - tytul idealnie pasuje do biograficznego filmu o twoim życiu, w którym na 2300 filmów, 90% z nich oceniłeś na 1/10 :)
Gdybyś się chwilę zastanowił, zamiast ulegać dziecinnym emocjom, być może rozważyłbyś inną możliwość, np. taką, że ilość nie determinuje jakości. Rzeczywistość funkcjonuje w ten sposób, że aby móc coś powiedzieć o filmie, trzeba go najpierw obejrzeć. Z tych, którym poświeciłam swój czas, mniej więcej 90 proc. to produkcje do pominięcia, ale naprawdę liczy się pozostałe 10 proc. Oczywiście nie ubrudziłbyś się podobną refleksją kosztem fantazji na temat mojej biografii, w końcu nie po to zaszczycasz Filmweb swoją osobą.
buuhahshusahshhahahdahhahahahhahahah XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
hahaha :) nie przejmuj się, ja też oceniam 1 albo 10. Ten film jest dziwny i daje 10 ale myślę nad 1 bo to co napisałeś ma sens. Można z tego filmu wyciągnąć tak wiele, że aż sie prosi o założenie, że reżyser nie miał pomysłu, jakąś luźną idee i "se zrobił" takie dziwadło, nich ludzie kombinują. Brakowało jakiegoś konkretu w tym wszystkim, który by jednak ustawił optykę odbioru i udowodnił że reżyser wiedział co robi a nie bawi się formą. Sam nie wiem....
Każdy ma prawo do własnej oceny, a forum służy możliwości rozwijania umiejętności budowy ciekawej narracji krytycznej, o ile ktoś ma na to ochotę. Twój „uprzejmy inaczej” poprzednik uznał, że jego ocena posiada wymiar uniwersalny i każdy, kto myśli inaczej powinien odczuć jego słuszny gniew. Nie może być przecież tak, że ktoś ocenia inaczej, a potem jeszcze bezczelnie panoszy się na forum, uzasadniając swój niedopuszczalny punkt widzenia. Używam całej dostępnej skali ocen, po prostu horror to trudny gatunek i łatwo tu o wypadki przy pracy.
Po prostu nie mogłem się powstrzymać i mam bekę z pseudofilozofowania na temat tak prostego w odbiorze filmu.
Wciąż nie możesz, więc brniesz w kał autotematycznej "beki". Nadal nie rozumiesz, że Twój gust nie organizuje ram cudzego postrzegania. Odmienna opinia i ocena to jedno; próba udawania, że potrafisz i chcesz dyskutować o filmie to drugie. Nie krępuj się, wszyscy na pewno chętnie poczytają, jak usiłujesz zacierać granicę pomiędzy jednym a drugim.
Ależ ja nie mam zamiaru z tobą dyskutować. Poczyniłeś pewne założenia, po czym stwierdziłeś, że film ich nie spełnia. I to ma być konstruktywna krytyka? To czysty bełkot i grafomaństwo, żyjesz w jakiejś bańce i swoim świecie, od takich ludzi jak ty to z dala.
Przeczytałem kilkanaście wątków dotyczących filmu na reddit (pewnie z jakies 1500 postów), co ubogaciło i dało mi szerszy obraz na ten film, wystarczy.
Nie ja podczepiłam się pod założony przez Ciebie wątek, żeby tłumaczyć Ci jakim jesteś prostakiem. To nie ma nic wspólnego ani z Twoją oceną, ani z przedmiotowym filmem, dokładnie tak samo jak Twój występ tutaj. Nie masz nic do powiedzenia, dlatego mówisz cokolwiek zakładając, że mnie to interesuje. Po prostu nie mogłeś się powstrzymać, a potem pomyliłeś własne kompleksy z moimi intencjami. Oczywiście, że nie będziesz ze mną dyskutował. Sądziłam, że to oczywiste, ale skoro znów nie możesz się powstrzymać, to znaczy, że z jakiegoś powodu mocno cię ta świadomość uwiera. Idź w „bekę”. Jeśli potrafisz przekonać samego siebie, że już Ci wesoło, to prawdopodobnie najlepiej będziesz się teraz bawił we własnym towarzystwie.
Widząc tytuł wątku z góry założyłem, że poczytam bełkot silący się na produktywną recenzję filmu. I nie myliłem się. A nie mogłem się powstrzymać od żartu do porówniania temat tytułu do smutnego życia, jaką prezentuje osoba, która założyła tutaj dzienniczek, dając 90% filmom ocenę 1. Tak cię postrzegam. Wyluzuj :)
Postrzegasz jedynie swoje własne wyobrażenia na mój temat, dokładnie tak, jak swój gust filmowy jako miarę dobrej zabawy i rzeczowej dyskusji, do której nie jesteś zdolny. To Twój czwarty post, w którym usilnie mnie przekonujesz, że nie jesteś zainteresowany moją wypowiedzią. Zrozumiałam Twoje intencje za pierwszym razem, choć mam poważne wątpliwości, czy w ogóle rozumiesz własne postępowanie. Normalni ludzie nie dzwonią po kilka razy z rzędu do cudzych drzwi, tylko po to, żeby poinformować o tym, że nie są zainteresowani zaproszeniem. Nikt Cię tu ani nie zapraszał, ani nie trzyma na siłę. Wprosiłeś się, nie umiesz się zachować, a teraz jeszcze się okazuje, że nie potrafisz się samodzielnie uwolnić od własnej szajby. Załóż własny wątek i tam „dyskutuj” do woli, sam ze sobą.
Na tym polega forum dyskusyjne, zakładasz wątek - ktoś do niego wejdzie, niekoniecznie odpisze na temat. Działa to też w drugą stronę, podejmuję ryzyko, że wejdę do wątku i stracę 3 minuty na czytanie bełkotu. Taki już los, przecież nie zabronię ci grafomanii i wystawiania jedynek jak leci, tak jak ty nie zabronisz mi odrobiny humoru :)
Nie rozumiesz na czym polega dyskusja, dlatego powinieneś się trzymać z dala od klawiatury. To co tu odstawiłeś, to jedynie seria chamskich uwag, która nie ma nic wspólnego z filmem i celem założenia tego wątku. Przed chwilą sam napisałeś, że nie jesteś tu by dyskutować, bo Twoje znawstwo tematu uniemożliwia Ci zejście do mojego poziomu. Zatem po prostu bredzisz, bo sam nie wiesz po co się mnie czepiłeś. Nie potrafię Ci pomóc. Nie pisz do mnie więcej.
Należysz do tej grupy użytkowników, którzy przez skromność rzadko publicznie rozwijają pączkujące zalążki myśli. Twoja opinia na temat moich ograniczeń umysłowych jest oczywiście bardzo ciekawa i oryginalna w swej prostodusznej formie. Czy oprócz tego, że najwyraźniej potrafisz wskazać różnicę pomiędzy cyframi 3 i 8, mógłbyś rozwinąć swój światły pogląd na temat zalet obejrzanego filmu?
Faktycznie, jesteś intelektualnym minimalistą. Potrafiłbyś napisać wiele ciekawych rzeczy na temat obejrzanych filmów używając fragmentów dwóch słów i przynajmniej dwóch cyfr. Na razie wypowiedziałeś się już bardzo obszernie, co zapewne trochę nadwyrężyło Twoje moce twórcze. Spróbuj się skupić, a na pewno uda Ci się pokonać ból głowy. To będzie tryumf woli, dzięki któremu w przyszłości zdołasz znacząco poszerzyć zasób możliwych do zastosowania słów. Z pewnością jest jeszcze wiele filmów, o których chciałbyś napisać.
Gdyby nie internet, to tylko w domu wiedzieliby żeś debil. Okraszający się rzekomą filozofią, jak menel silący się na lepszą dykcję, żeby wyżebrać na alkohol.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
