Zapewne celowo. Przepadam za filmami w których akcja gra trzecioplanową rolę, a na wierzch wysuwa się warstwa emocji i klimatu. Klimat z pewnością był, emocje, owszem, ale bardzo płaskie i proste. Akcji się nie spodziewajmy bo to nie tej gatunek. Generalnie rzecz biorąc zawiodłam się. Spodziewałam się czegoś głębszego, skoro poruszany jest tak traumatyczny temat. Być może zaliczyłabym tę chłodność emocji na plus, gdybym widziała że taki był zamysł. Niestety wydaje mi się że emocje w tym filmie miały być obecne bardzo aktywnie, tylko coś w międzyczasie (scenariusz/gra aktorska/montaż/cokolwiek innego) zawiodło i straciły na mocy. Film miał zadatki na dobry dramat, aktorzy właściwie bez większych zarzutów, ale czuję ogromny niedosyt. Czasami niedosyt działa na plus filmu, tutaj brak działa odwrotnie. Zbyt liźnięty temat, za mało w nim głębi. Przez cały film czeka się na "coś" co nie nadchodzi, i nie mówię tu o jakimś wielkim finale z fajerwerkami, po prostu chciało by się zobaczyć więcej, wejść w to głębiej. W obecnej formie film nie wnosi zbyt wiele poza wymienionym wyżej, umiejętnie stworzonym klimatem. Szkoda. Mimo to oglądało się stosunkowo przyjemnie, mimo (a rzadko mi się to zdarza) pewnej nudy. Polecam tylko fanom włoskich klimatów, którzy przymkną oko na niedociągnięcia i porozkoszują się duszną Genuą bez upiększeń i przekolorowań.