Początkowo podchodziłem z rezerwą, ale w końcu film zdobył mnie całym mnóstwem zabawnych sytuacji: połączenie Pigmaliona z komedią pomyłek, oczywiście we włoskim stylu.

Akcja filmu rozkręca się powoli, aby w miarę upływu czasu nabierać tempa i to tempo utrzymuje już do samego końca – to niewątpliwa zaleta. Kolejne zdarzenia, kolejne postaci oraz ich intrygi splatają się ze sobą tworząc taki rozgardiasz, że trudno powstrzymać się od śmiechu.
Więcej o filmie na giallopedia.pl