Takim przymiotnikiem dobrze jest określić ten film. Opowiada o grupie społecznej, zwanej "kibolami", która na mecze jeździ z miłości do klubu, ale rozumuje ją trochę na opak. Wszystko na jaw wychodzi kiedy Bover zdradza i idzie do Millwall. Wtedy widz dostrzega, że miłość do klubu ma mniejsze znaczenie niż chęć wyładowania gniewu. Film pokazuje, jak człowiek się zmienia, nawet o tym nie wiedząc, gdy daje upust gniewu, gdy przebywa w towarzystwie ludzi agresywnych. Dobrze jednak oddane są zachowania ludzi w grupie, pozycja lidera, psychologia tłumu, szczególnie w ostatniej scenie, a poza tym urywki footballu dla fanów. Piękne ukazanie przywiązania do ludzi, barw, rodziny i grupy społecznej.
Wpleciony wątek dramatyczny dobrze się rozwija, i kulminuje w nie burzącym całości momencie. Piękny dramat. Kto tak nie uważa niech sobie zada jedno pytanie: Czy w ostatniej scenie, kiedy Shannon przyjeżdża autem, nie zadaliście pytania, po co ona tam się pcha? Albo, czy oglądając ponownie, nie pomyśleliście, że gdyby nie ona to końcówka byłaby zupełnie inna?
To właśnie przykład tego jak bardzo można wczuć się w osobowość i emocje postaci.
Piękny, dający wiele do myślenia, film.
Do tego nie najgorsze zdjęcia, w zasadzie "ujęcia z życia wzięte".
Nawet ktoś kto nie dostrzega większych wartości doceni ten film, za niezły pokaz akcji.
Gorąco polecam
Ocena: 10/10