Większość gromiła efekty specjalne, kilka (mniejszość) osób twierdziło odwrotnie lub lekceważyło wagę tej sprawy. Stwierdziłem: najpoważniejszymi słabościami filmu są: brak rozrysowania tej historii na ciekawe postacie, na ich reakcje, na rozbudowanie relacji między osobami w firmie podróżniczej, brak tez choćby krótkich "raportów" z reakcji ludzi na fale czasowe (w tle by było miasto, jakieś anegdoty związane z miastem przyszłości czy wprost z ulicy, np.kilka wizualnych żartów - mogłoby to być stoisko na ulicy z jakimiś przyszłosciowymi gadżetami) - a można by to w oparciu o te 80 mln dolców budżetu zrobić.

W parze z tym brakiem szła obsada, moim zdaniem bez charyzmatycznych aktorów, którzy by zapadli w pamięć (a Burnsowi nie zazdrościliśmy miłości z Jemimą Rooper, daleką od kanonów urody na wschód od Odry, sam zaś Burns aktorsko, jak i ona, był przeciętny). Z polskich ja bym im załatwił lepszych aktorów, którzy by ciekawie zarysowali temperamenty rozemocjonowanych postaci ekipy firmy Time Safari, np. C. Pazurę, Kota, Cielecką, Jungowską.

Co do efektów: częściowo mają rację krytycy z forum, ale nie w tym, że porównują efekty do l.80, o nie, są do porównania z latami 90. - choć gorsze niż w równoległym czasowo "King Kongu", gdzie pejzaż N. Jorku jest tak doskonale realistyczny, że przyznam, kiedyś nie domyśliłem sie, że wygenerowano go komputerowo (przy okazji - jak świetnie w "King Kongu" zbudowano psychologię postaci, w tym owego zachłannego reżysera - a w filmie Hyamsa dominowała płaskość psychologiczna). Nie wiem dlaczego zbyt plastikowe były pejzaże, choć nie uznałbym ich za najgorsze. Duży budżet widać było w kostiumach i wystroju wnętrz, pejzaże miasta trąciły komputerowością, choć były momenty, że imponowały rozmaitością zaprojektowanej architektury. Na dobrą ocenę zasługuje też scenariusz, choć gdyby napisano go na że tak powiem ocenę bardzo dobrą lub celującą, to mielibyśmy urozmaiconego perypetiami, bocznymi wątkami, psychologią i znakomitymi efektami konkurenta "King-konga".