Moja ocena to 6/10, czyli bez rewelacji, ale było w porządku.
Myślę, że film zyskałby po kilkakrotnym obejrzeniu.

Tylko taka myśl mnie naszła a propos fabuły... Czy ktoś poza mną miał wrażenie, że osadzenie filmu w realiach PRL-u to taki bardzo sprytny wybieg scenarzysty - wykorzystanie starego, sprawdzonego sposobu na komedię? Chyba sporo osób się ze mną zgodzi, że czasy PRL-u, obfitujące w absurdy dnia codziennego (ja tak się tylko wymądrzam, a tak naprawdę nie było mnie wtedy jeszcze na świecie) owocowały w najlepsze polskie komedie.

Jednak czasy się zmieniły, sztuką jest nie cofanie się do przeszłości, ale doszukiwanie się rzeczy śmiesznych w otaczającej nas rzeczywistości. Ktoś tu poszedł na łatwiznę i za to spory minus.

(Ach, no i Więckiewicz zagrał świetnie.)