Jeśli spojrzeć na ten film właśnie z takiego punktu widzenia i potraktować go jako próbę zrobienia porządnej polskiej (sic) komedii romantycznej, to jest rzecz wybitna w swojej klasie. Wszystkie inne żałosne próby naśladownictwa amerykańskich filmików z tego "gatunku" zostają daleko w tyle. Spójrzmy na te wydumane i sztuczne Grocholo i Wereśniako podobne historyjki, które niby to dzieją się w dobrze nam znanych dekoracjach, ale rażą sztucznością, telenowelowatością, papierowymi postaciami i sztucznie zarysowanymi pseudo dramatami, które mają się nijak do tego co tak na prawdę dotyka przeciętnego polaka. Machulski o ironio posługując się irracjonalnym pomysłem podróży w czasie, zrobił rzecz bardziej autentyczną i bliską ciału niż cały ten chłam spod znaku "M jak Miałkość". Jest komediowo (choć fakt, chciałoby się, by bardziej to Seksmisji było bliskie) i jest romantycznie. Nade wszystko jednak autentycznie.