'Ile waży koń trojański' teoretycznie ma wszystko to, co powinien mieć niezły polski film- kilka znanych nazwisk, gorący motyw PRLu i, przede wszystkim, kultowego reżysera. I, jak przystało na polski film, jest zdecydowanie poniżej wszelkich oczekiwań.
Film ma ogromny potencjał i aż się prosi o PRLowskie smaczki. Niestety, nie licząc kilku fajnych scen (jak spotkanie z młodym Tuskiem), PRL niby jest gdzieś tam w tle, ale dowcip polega na bohaterce mówiącej w 1987 o dzwonieniu na komórkę i płaceniu kartą, oraz powtarzającej bohaterom, że są zacofani.
Z komedii jest tam niewiele, 'Koń trojański' to raczej dramat obyczajowy z kilkoma scenami, na widok których widz ma szansę trochę się uśmiechnąć. Cały film ratują Więckiewicz i Ostaszewska, która w roli egoistycznej, egzaltowanej bananówy świetnie się odnajduje i dobrze się bawi. Reszta jest nadęta, fałszywa i nie robi najmniejszego wrażenia. Dialogi rodem z 'Mody na sukces' dobijają słaby scenariusz, a błędy (jak np. kostka brukowa) wkurzą spostrzegawczych. Do tego film ma słabo nagrany dźwięk (co bardzo irytuje) a operator łazi z kamerą za aktorami (może padł mu zoom?).
Ogólnie- fajny pomysł, ogromny potencjał i jeszcze większa klapa.