Każdy stary dom ma swoją historię.Ściany jego pokoi, podłogi i sufity były świadkami wielu wydarzeń. Tragedii, radości, smutku, codziennych problemów i rozterek.

Ludzie, którzy mieszkali w domu odcisnęli na nim swoje piętno. Oni odeszli, a dom już nigdy nie był taki sam.

Po jednych mieszkańcach przyszli inni. Dom przyjął ich ze spokojem. Z czasem jednak zaczęły się w nim dziać różne dziwne rzeczy. Tajemnicze hałasy, przewidzenia, przeciągi. Mieszkańcy czuli się coraz bardziej zaniepokojeni i przestraszeni. A to był dopiero początek. Początek długiej drogi, która bezlitośnie zmierzała w przerażającym kierunku. W miejsce, w którym spotykają się dwa światy : żywych i umarłych. Światy, które nigdy nie współistniały w harmonii. Jedni będą musieli ustąpić, aby inni mogli zostać.

Jest rok 1945. W pięknym, przestronnym domu mieszka matka z dwójką małych dzieci. Poznajemy ją w chwili, gdy zatrudnia nową służbę. Poprzednia któregoś dnia po prostu zniknęła.

Zapoznając nową ochmistrzynię z jej obowiązkami Grace, pani domu, wprowadza ją w swój tajemniczy świat. Okazuje się że w domu panuja zasady, których bezwzględnie trzeba przestrzegać. Tylko jedne drzwi mogą być otwarte, a wszystkie kotary powinny być zasunięte. Grace tłumaczy podwładnej, że dzieci mają alergię na słońce.To dopiero początek tajemniczych i przerażającyh zdarzeń, których będą świadkami ściany pięknego domu.

Pewnego wieczoru córeczka Grace mówi że kontaktuje się z nią mały chłopiec. Matka jej nie wierzy, uważając,że dziewczynka ma zbyt bujną wyobraźnię i ubarwia rzeczywistość. Kolejne zdarzenia, tajemnicze szmery i szepty, każą jej zmienić tę opinię...

"Inni" Alejandro Amenábara to bardzo film. Jeden z najlepszych jakie widziałam w zeszłym roku.

Można mu jedynie zarzucić wtórność, ale jest ona nieunikniona przy filmach grozy i dreszczowcach.

Ich fabuła jest konstruowana na ogół według pewnego schematu lub też jego odwrócenia. W przypadku "Innych" scenarzysta zastosował ten drugi sposób. Nie oznacza to, że film jet nudny, a tylko tyle że oryginalność intrygi nie jest największą zaletą filmu.

Świetne są przede wszystkim zdjęcia. Sugestywne ujęcia budują atmosferę realnej grozy. Umiejętnie dozują napięcie tak, aby widz nawet przez chwilę nie czuł się znużony.

Mgła, przygaszone kolory czynią świat "Innych" tajemniczym i niejako wyizolowanym.

Widz ma wrażenie,że poza Grace, jej dziećmi i służbą nie ma żadni inni ludzie nie zamieszkują wyspy. Dzięki takiej sterylności środowiska każde skrzypnięcie deski w podłodze jest daleko bardziej przerażające, niż w normalnych warunkach.

Zaletą filmu jest także doskonała rola Nicole Kidman. Po serii mało ciekawych ról u boku przystojnych aktorów, ta australijska aktorka pokazała wreszcze na co ją stać. Jej postać, Grace, jest do końca filmu tajemnicza i fascynująca. Kidman udało się stworzyć na bardzo sugestywną rolę, dzięki czemu widz może chociaż częściowo przeżywac uczucia Grace.

Polecam "Innych" przede wszystkim widzom, którzy lubią się bać, a także niewiedzącym, na jaki film zaprosić dziewczynę. W momentach grozy będzie można ją w sposób naturalny objąć, nie wzbudzając podejrzeń o nieczyste zamiary ;).