Nic dodać, nic ująć... Bardzo ładnie rozwinięty temat, począwszy od małostek i błahostek, poprzez psychoanalizę i niekonwencjonalna terapię ludzkich zahamowań, aż po doniosłe spostrzeżenia n/t władzy i polityki, atawistyczno-kulturowych pozorów, które gatunek zwany 'człowiek' wplótł w swą powszednią i odświętną rzeczywistość, itd. Pięknie mnożą się znaczenia, konteksty i intuicje, choć opowieść niemal zupełnie prozaiczna, pominąwszy całą barwną i tragiczną zarazem otoczkę historyczną tamtych czasów. Nie wdając się w istotne szczegóły, subtelnie odgrywające swą rolę w tle całej fabuły, jest to moim zdaniem film kompletny, znakomicie skomponowany i ujmująco zagrany. Wciąga do początku do końca, a najlepsze jest to, że w zasadzie nie wiadomo dokładnie, co jest takiego absorbującego i urzekającego zarazem? Przecież to zwykłe story... na pierwszy rzut oka ;)
Oscara bym dał bez wahania, bo to wyjątkowo dobry, mainstreamowy (jednakże wymownie ambitny), a zarazem familijny (w najlepszym sensie tego określenia) film.
P.S.
Podobny wątek, choć trochę słabszy jakościowo jest w tej komedii: http://www.filmweb.pl/Adolf.H.Ja.Wam.Pokaze