Zrobione z wyczuciem, dużą dawką emocji oraz kapitalnymi dialogami "kino doskonalenia". Tyle tylko że (wybaczcie porównania) niewiele różnic widzę między takim "Karate kidem" albo "Dirty Dancing" jeśli chodzi o główny wątek. Może i wyda się szalone stawianie "King's Speech" obok tych filmów, ale szkielet jest dość podobny- powolne treningi, porażki, powroty do doskonałości i wielkie finał. Tylko że w tym wypadku bohater nie szkoli się w walce czy tańcu, a w mowie. Nie mówię że film jest jakoś bardzo wtórny, ale wiedziałem jakich zwrotów akcji się spodziewać, znając już wiele produkcji o doskonaleniu się.
Z drugiej strony świeżością bije za to ukazanie klimatów panujących w rodzinie królewskiej. Reżyser ciekawie naszkicował głód uczuć w rodzinie w której wydawać by się mogło że wszystko jest w najlepszym początku. Fragmenty spotkań w pałacu uważam za najlepsze. Choć dużo więcej tu inspirujących scen. Colin Firth doskonały, ale mam jedno ale :) Geoffrey Rush go jednak przyćmił. Jak dla mnie genialna rola logopedy, mimo że mniej wymagająca, również w pełni zasłużenie została nagrodzona oscarem. Helena Bonham Carter za swoją naturalność też nie pozostaje bez oklasków.
W sumie całość to dobra robota, ale jak wspomniałem- przewidywalna w kilku aspektach. Dlatego też oscarowy film roku 2011 dostaje ode mnie jedynie 7.