Często krytykuje filmy nakręcone na podstawie książek. Jane Eyre, to wyjątkowa książka i żadna adaptacja nie oddała jej wyjątkowości. Często też obrywało mi się na forum, że oczekuje od filmów wiernego przeniesienia fabuły, co nie jest prawdą i musiałam się gęsto tłumaczyć, że film dobry, obroni się mimo luźnej interpretacji, jeżeli ma klimat, nie jest komercyjną papką dla leniwych - co niestety jest częste. No więc znowu, świadomie obejrzałam kolejną adaptację, nie oczekując fajerwerków ale mając nadzieję na coś lepszego, niż wyszło dotychczas. To prawda, że nie było fajerwerków. Film zbyt "jasny", Jane zupełnie odwrotna niż sobie ją wyobrażałam, niż została opisana, bez swojej zadziorności, wyniosłości, dumy ......ale, podobało mi się. Wasikowska to nie jest Jane z książki, to ktoś zupełnie inny, cieplejszy, pełna dziewczęcego uroku, niedoskonale piękna i wzruszająca, pełna niuansów. Jest coś w tym filmie, że nie mogę go po prostu zjechać. Wręcz przeciwnie, ma w sobie inną energię niż książka, ma pełen rodzaj magii, a obejrzenie go sprawiło mi dużą przyjemność.