Z tak dobraną obsadą film mógł oddać charakter książki. Niestety z takim reżyserem zwyczajnie ją zmasakrował.
Wszelkie barwne wątki ucięto, film jest niezrozumiały dla kogokolwiek kto nie czytał ksiażki. Przykładem jest przyjaźń Helen Burns i Jane- poznały się...i Helen umarła. Tylko tyle można o tym powiedzieć. Ani słowa o heretyckiej filozofii Helen ani intelektualnym charakterze ich znajomości.
W książce Jane jest inicjatorką zmian- decyduje o wyjeździe do szkoły, szuka nowej pracy, potem odchodzi od Rochestera i sama do niego wraca by w końcu go "Poślubić" jak piszę Bronte. Film pokazuje piękną w tej roli Mię Wasikowską która plącze się po ekranie nie wiadomo własciwie dlaczego z tym samym płaczliwym wyrazem twarzy.
Cały film jest zlepką urywanych scen, pięknie nakręconych i mrocznych ale zupełnie ze sobą nie powiązanych.
Gdzie się podziała historia Adelki i jej matki- tancerki? Co z wieloma historiami, które nie zostały opowiedziane?
Przykro to pisać ale z wielowymiarowej, głębokiej opowieści została miałka opowiastka o miłości jakich wiele.