Filmowi udało się to, na czym poległ Boyhood - ukazał w dużo lepszy, bardziej realistyczny i autentyczny sposób relacje międzyludzkie oraz bohaterów zmieniających się na przestrzeni lat. Może to zasługa dość mocnego aktorstwa i historii, która po prostu wciąga. Szkoda,że fabuła została rozwalona przez dość oklepany zwrot akcji jakim jest śmierć jednego z głównych bohaterów. Nie dość,że zaburzyło to misternie budowaną strukturę spotkań jednodniowych oraz relacje polegające na okresowych spotkaniach, to na dodatek zwrot akcji jest dość topornie włożony do całej historii. Nie zaskakuje tak jak w Moście do Terabithii i nie działa tak mocno na emocje jakby twórcy chcieli. Owszem, jest zaskakująco, ale jakoś tak bez wyrazu, bez emocji. Wszystko zamknięte zostaje w klamrze wspomnień o tej pogodnej dziewczynie, które nie powinna umierać, bo była zwyczajnie dobrym człowiekiem. Można to było rozegrać subtelniej, bez wypadku drogowego.

PS: Plusik dla operatora za kadry.