W filmie pokazany jest świat ludzi żyjących na zupełnie innym biegunie podświadomości, lecz w takim samym stopniu odczuwających samotność, niezrozumienie i zagubienie.
Korine w prawdziwy sposób pokazuje afirmację inności, bo wszyscy bohaterowie choć bardzo cierpią, to jednak pozostają tak naprawdę całkowicie wolni, próbując sobie radzić z prześladującymi ich umysły wszystkimi głosami, demonami oraz 'szeptami i krzykami'.
Poznajemy Juliena i jego niecodzienną, niekonwencjonalną rodzinę, w której każdy stara się żyć w zgodzie z sobą i wszystkimi własnymi niedoskonałościami oraz na przekór przeciwnościom na swój własny sposób starając się znaleźć szczęście. Rozedrgane ruchy kamery jeszcze bardziej podkreślają wszystko to, co dzieje się w umyśle Juliena, próbującego znaleźć jakiś sposób werbalnego przekazania i wyeksponowania tkwiącego w nim natłoku różnych myśli, odczuć, przeżyć nad którymi ciężko mu jest zapanować, wypełniających jednocześnie jego życie, które z całą pewnością łatwe nie jest.
Bo bycie innym to nieustanne zmaganie się z całym światem, z otaczającą dookoła nieprzychylnością, uprzedzeniami i brakiem akceptacji. Korine pokazuje, że nie należy tłumić tej własnej odrębności, lecz starać się z nią żyć, choćby oznaczało to nieustanną i wielokrotnie pozbawioną nadziei długą, ciężką drogę, którą jednak warto jest mimo wszystko iść. Bo jest to tylko i wyłącznie nasza droga, do poznania, zatracenia...wolności.