Film przypomina mi kliszę wyjętą z głowy chorego człowieka. Skrawki z jego życia, urwane wspomnienia, fantazje, chore
urojenia... Zastanawiam się tylko, co by powiedziała osoba rzeczywiście chora, która obejżałaby ten film. Dla mnie film
okrutnie przekonująco może odzwierciedlać życie tych ludzi. Nie tylko to co się dzieje wenątrz nich, w ich głowach, ale i to
jak postrzegają innych- bo w tym filmie wszyscy zdają się być ostro pokręceni. Aktorzy grają zaś tak przekonująco, że
przez większą część filmu zastanawiałem się, czy nie oglądam rzeczywiście chorych ludzi. Werner Herzog był
niesamowity! No i powalające zakończenie...