Czas na innego Almodovara, wersja złagodniała z połączeniu z literaturą kanadyjskiej noblistki Alice Munroe, tworzy wybuchową mieszankę.
Przeniesienie opowiadań "Szansa", "Wkrótce" i "Milczenie" z kanadyjskiej społeczności do Madrytu.
Julieta główna bohaterka w średnim wieku, pełna wewnętrznej melancholii, niemocy, żalu, niespełnienia, przepaści w kontakcie z córka ponad dekadę...
Spotkania przypadkowe dawnej przyjaciółki swojej córki Beatriz, która przypadkowo oświadcza, że jej córka ma się świetnie, że ma trójkę dzieci, i tyle to spadam...misja zakończona.
Spotkanie, szok informacyjny uruchamia lawinę wydarzeń, które będą miały miejsce, trybiki ruszą i akcja zaczyna się dwutorowo ; dojrzała Julieta i młodziutka Julieta, i powstający testament - pamiętnik egzystencji, podróży, miłości, macierzyństwa, pragnień, marzeń.
Młodziutka Julieta jest piękna, niewinna, pełna marzeń, pragnień, pełna niebieskiego koloru, który urzeka nawiązaniem do morza, starożytnej Grecji i mitologii. Metafizyka, która zachodzi w podróży pociągiem, pojawia się mężczyzna z pustą walizką , jeleń biegnie za pociągiem i wypadek oraz scena miłosna odbijająca się w szybie...
Młodzieńcza Julieta dostarcza nam mnóstwo energią, emocji, zmiany w jej życiu, narodziny dziecka, małżeństwo z miłością jej życia ale też wewnętrzne tarcia w jej rodzinnym domu, które przeniosą się po tragicznych wydarzeniach do jej budowanego ogniska domowego i odbija na dojrzałej, depresyjnej, stłamszonej Juliete.
Doskonałym tłem drugoplanowym dla Juliete jest demoniczna gosposia Mariana, w tej roli doskonała, oryginalna, zjawiskowa , nieprzewidywalna i nieszablonowa Rossy de Palma. Zmysłowa, delikatna pełna barw i emocji rzeźbiarka Ava, w tej roli Inma Cuesta, czy miłość Juliete - Daniel Grao, słabiej zarysowany, Almodovar to jednak reżyser kobiet.
Darío Grandinetti w roli Lorenzo, dojrzałego partnera Juliete jest wyrazisty, pojawia się , mói swoje kwestie, zaznacza swój teren, potrafi być delikatny ale też stanowczy, mężczyzna, który na tle świetnie sportretowanych psychologicznie kobiet.
Film otwiera kolor czerwony, atłasowy materiał porusza się wraz z ciałem...tu jednak to nie ten kolor będzie dominował jak w poprzednich filmach, z klimatem półświatka, narkotyków, alkoholu, seksu, mniejszości seksualnych, tranwestytów i barwnych drag queen...
Połączenie kontrowersyjno - perwersyjnego reżysera z literaturą niuansów, pasteli, wachlarza emocji daje doskonałą opowieść, z duchowym przesłaniem i obliczem melancholii Hiszpana.
Alberto Iglesias otwiera muzyczną ucztę , od delikatnych przystawek poprzez wykwintne zupy a kończy na wysmakowanym daniu, które pysznie u uszach brzmi...zdjęcia Jeana - Claude Larrieu urzekają krajobrazem i intymnością.