Ekspresowe działania bohaterki, takie jak szybki "pogrzeb" czy nietypowy sposób powiadomienia córki, są wyrazem jej rozpaczliwego stanu emocjonalnego, zagubienia i samotności, a nie próbą realistycznego odtworzenia rodzinnego dramatu. Film nie opisuje rzeczywistości w sposób dokumentalny.

No to widocznie przyjaciółka Ava także była w podobnym stanie i nie skorygowała działań Juliety dozą zastanowienia i pomyślunku. Albowiem spopielenia i rozsypania prochów dokonały przecież we dwie. Gdyby to nie był Almodóvar, to bym powiedział, że oglądałem kicz. A tak, to powiem jedynie, że oglądałem Almodóvara.