Najfajniejsze w tym filmie jest właśnie to, że w ogóle nie chodzi o to, czy on był kosmitą czy nie. Tzn stanowi to wątek filmu, ale nie trzeba go rozważać, żeby film się podobał.
Co do mojej opinii, to w książce jest dość dobitnie wyjaśnione (a autor książki jest psychiatrą), że zwielokrotnienie osobowości może się objawiać np. zmianą częstotliwości fal mózgowych, mówieniem z obcym akcentem czy pisaniem raz lewą a raz prawą ręką. Teoretycznie byłoby więc możliwe, że bohater na końcu filmu zabił w sobie tamtą osobowość i wrócił do pierwotnej, katatonicznej osobowości. Podobnie sprawa ma się z tą pacjentką, którą Prot niby zabrał - jej ciało zostało na ziemi, ale nikt z pacjentów jej nie poznał - zbiorowa paranoja? Czemu nie, w końcu to szpital psychiatryczny...

Ale to i tak nieważne :)