Andrzej WAjda to twórca który po 1989 preznetuje lawinowy spadek formy. OD obrazu WIELKI TYDZIeŃ Wajda ukoahcł sobie realizację pomnikowych dzieł narodowych. PAN TADEUSZ (5.5/10) pomimo wielkiego sukcesu komercyjnego jest dziełem, które podzieliło krytyków i przepadło poza geranicami Polski. ZEMSTA 2001 pomimo pewnych plusów znacznie odbiegała jakością od pierwszej filmowej ekranizacji oraz najlepszych przedstawień teatralnych tematu. Lata 90. to okres takich porażek frekwencyjnych i artsytycznych Wajdy jak: WIELKI TYDZIEŃ, PANNA NIKT, PIERŚCIONEK Z ORŁEM W KORONIE. Malo kto nawet dziś o tych filmach pamięta. SZkoda bo Andrzej Wajda to twórca wielki. WArto tu wymienić takie filmy jak KANAŁ, POPIÓŁ I DIAMENT, WSZYSTKO NA SPRZEDAŻ, LOTNA, PANNY Z WILKA, ZIEMIA OBIECANA, KORCZAK czy CZŁOWIEK Z MARMURU. Warte uwagi są też zagraniczne dokonania polskiego reżysera: DANTON, BIESY.
Filmem KATYŃ Wajda chicał znopwu powrócić na usta wszytskich i móc pochwalić się artystycznym sukcesem. Zamiar ten powiódł się częściowo. O filmie KATYŃ od długiego czasu było głośno, a kasowy sukces w POlsce jest niemal pewny. TYlko czy KATYŃ jest wart tego całego zamieszania? Nie.

Widać, że Andzrej Wajda nosił w sobie ten film bardzo długo i z czasem jego temat zdawał już się ciążyć twórcy. KATYŃ to film wielowotkowy, gdzie materialu fabulernego by starczyło na 3 pełnowymiarowe obrazy!!!
Przeładownie wątków, treści, postaci dramatu drastycznie rzuca się w oczy i nie pozwala się w pełni napawać tym filmem. KATYŃ ogląa się jak ciąg obrazów z dużymi przeskokami czasowymi, a nie pełnowartościowy dramat. Wątków i postaci jest tu wiele, a żaden z nich nie jest w pełni rozwinięty. W rezultacie przez 120 minut film osnuty jest na przewodnium wątku martyrologicznym. Bardzo to zacne, acz nazbyt męczące. W centrum zainteresowania Wajdy pozostaje prawda historyczna i sama zbrodnia, a nie wątki i postaci glównych bohaterów!!! Przez co film ogląda się bardziej jako wystudiowaną akademię ku czci, a nie jak poważne dzieło artystyczne.
Jesli ktoś już się wzruszy na KATYNIU to tylko z jego samemu wiadomych powdów, a nie dlatego, że Wajda nakręcił dobry film. Fabularny nieładci brak głównego bahatera zabijają cały film. ZA dużo tu też łopotologii i chęci bycia (mimo ogromu tematu) poprawnym politycznie (a jednak!) -patrz postać dobrego radzieckiego oficera itp.
KATYNIOWI też chwilami brak trochę nowoczesnej realizacji. Również muzyka K. Pendereckiego (choć pasje do tematu filmu) jest nazbyt oczywista i nachalnie próbuje wrzucić nas w wir martyrologicznych rozważań. Wajda chicał nakręcić obraz gdzie w centrum wydarzeń jest tragedia narodu -nei do końca sie to udało.
Mimo całej tej krytyki nie mogę też nazwać KATYNIA filmem złym. Widać pietyzm i szacunek z jakim podhcodzono do tamtej histroii. Od strony technicznej film jest bez zarzutu. Można pochwalić zdjęcia Pawła Edelmana. W KATYNIU jest kilka na prawdę dobrych scen. Poszczególnie postaci mają tu dla siebie bardzo mało miejsca i przypominają figury stylistyczne, a nie ludzi z krwi i kości. Mimo to Maja Komorowska i Danuta Stenka tchnęły trochę życia w swoje role. Dobrze wypadł też Jan Englert oraz Andrzej Chyra. Jako taka zagrał też Paweł Małaszyński. Nie przekonał mnie za to Artur Zmijewski.
Reasumując: widać, że Andrzej Wajda icała ekpia bardzo starali się zrobić dobry film -nie do końca to jednak wyszło. Twórcy chieli pokazać za wiele i za duzo. Film bardziej przypomina akademię ku czci pomordowanych, a nie artystyczne dizeło z krwi i kości. SZkoda, że w imię realizowania dzieła WAjdy odrzucono pomysł Roberta Glińskiego na film o Katyniu. No, ale możę na inne produkcje dotykające tego tematu jeszcze przyjdzie czas. Oby! KTAYŃ to na pewni kino warte uwagi, ale co do jego artytsycznej "wielkości" mam spore wątpliwości.