Film "Katyń" ojca "szkoły polskiej" wzbudzał wiele emocji podczas produkcji.Miałem zamiar obejrzeć go zaraz pierwszego dnia , jednakże chłodne recenzje spowodowały że postanowiłem trochę przeczekać , gdy liczba widzów przekroczyła milion , uznałem że właściwy czas by zapoznać się osobiście z tym dziełem.
Jak można się było spodziewać sala była prawie pełna , Andrzej Wajda zadedykował zaraz pod swoim nazwiskiem małą czcionką film rodzicom.
Sowieci najechali nasz kraj , ludność ucieka , takie są pierwsze kadry filmu , dodam że mocno rotrzęsiona praca kamerzysty denerwowała dosyć długo bo z dobry kwadrans , kamerzysta z dramatu próbował robić film akcji , kolejno pojawia się Danuta Stenka , która gra dosyć przeciętnie w porównaniu nawet ze Stanisławem Brudnym który na chwilę tylko się pojawił na ekranie.Scena pożegnania rotmistrza z rodziną przywołuje najtendetniejsze amerykańskie produkcje , wpierw pożegnanie z żoną , no a gdy widz nie wzruszony to tatuś woła córeczkę , ciekawe jak to jest w książce , muszę ją przeczytać by się przekonać jak wyszłą adaptacja.
Englert też nie błysnął swoim aktorskim kunsztem , pojawił się na chwilę , Małaszyński jak zwykle chce być sobą nawet w filmie z drugiej wojny światowej.Końcówka jest toporna i mocna , trudno patrzeć na tak dramatyczne sceny , trudno być widzem takiej kaźni , wstyd biernie się przyglądać ...
Reżyseria jest dobra , muzyka wybitna , aktorstwo w porzadku , montaż słaby , dekoracje bardzo dobre , kostiumy rewelacyjne i jako całość plasuje się w ocenie : 5,5/10.
Obejrzeć wypada ale w porównaniu z klasyką Wajdy wypada dosyć blado ale Wajda zaznaczył że to pomnik dla jego rodziców , dla wszystkich rodzin które przeżywają tragedię Katynia do dziś.