Film rozpoczyna się dowcipem, tj. Meg Donovan z "Na dobre i na złe" uściska męża, doktora Jakuba Burskiego z "Na dobre i na złe", w tle chodzi Nadkomisarz Krzysztof Ryś oraz Piotr Korzecki z "Magdy M.". Doktor Burski zdaje szpitalej sekretarce pytanie "Gdzie nasze dziecko?", żona odpowiada... Na "Plebanii".

Później półtorej godziny smętów i na koniec scena egzekucji.

Widziałem na własne oczy Auschwitz, widziałem KL Stutthof zaś podczas Katynia czułem się trochę jak na wakacjach. Film nie był ani przerażający ani choć trochę wybitny. Nie wpłynął na emocje chyba żadnej osoby w kinie, bo wyszedłem dość wcześnie i czekając na znajomych widziałem większość wychodzących - ziewali. Ja też.

Nie wiem skąd niektórzy tutaj biorą noty 10/10, ale to najwyraźniej serialowe fanbojstwo i wyznawcy Wajdy - bo jeśli Katyń zasługuje na notę 10/10 to na co zasługuję naprawdę dobre filmy z prawdziwymi aktorami (bez nazwisk, chcę uniknąć porównywania rodzimych "gwiazdek" do tych światowego formatu)? 100/10? Dajmy spokój. Górna granica dla tego filmu to 6-7/10 a to i tak po przymknięciu oka (na 1,5 godziny).

Pozdrawiam.