Trzeba to powiedzieć otwarcie - Wajda nie jest tym twórcą, którym był kiedyś. Spodziewałem się tego niestety wcześniej, a sam seans tylko utwierdził mnie w tych przekonaniach.
Jego najnowszy "Katyń" jest nijaki - takie określenie chyba najbardziej pasuje do tego filmu. Wajda zupełnie nie miał pomysłu na poprowadzenie bohaterów i akcji, z czego powstał film chaotyczny. Wszystko tu jest bez pomysłu - zaczynając od czołówki, zdjęć, muzyki (te patetyczne wstawki, dajcie spokój biednemu Pendereckiemu, nie tu jego miejsce), a na kreacjach aktorskich kończąc. Jak jeszcze Stenka, Cielecka czy Chyra są tutaj interesujący, tak cała reszta ze Żmijewskim na czele, jest w swoich rolach nienaturalna i przerażająco teatralna. Akcja też jest nieumiejętnie poprowadzona - poznajemy żony ofiar, rodziny, natomiast same ofiary są kompletnie nam obojętne, nie poznajemy ich i nie lubimy przez co końcówka wrażenia należytego nie robi. Wajda chyba nie wiedział jaki film chce zrobić - z jednej strony wracał do wątku ofiar Katynia, a z drugiej skupiony był na ich rodzinach. Chyba chciał zrobić ten drugi film bardziej, ale najwyraźniej ciążyła na nim chęć pokazania wszystkim jakie zło wyrządzili nam sąsiedzi ze wschodu, i stąd ta końcówka. Niemniej jednak (prawie) wszystko zepsuł scenariusz (zwłaszcza dialogi - na Boga, kto zatrudnił Pasikowskiego?), przez co opowieść jest mało interesująca, a jedynie namiastkę dawnej drapieżności widać w motywach kontrastujących patriotyczną postawę bohaterów z tym co z tego zwykle wynika. Czy więc opłaca się być bohaterem?
To ważny film, który powinien już dawno powstać, szkoda, że taki w gruncie rzeczy... banalny. Najbardziej dotknął mnie mord na samym filmie, został wykonany bezwzględnie z ręki wszechobecnego patosu.