może to wycieli? albo nie było sensu tego pokazywać.

można to rozumieć w ten sposób - Katyń nie skończył się wiosną 1940 roku, to był dopiero początek eksterminacji Narodu polskiego.

Pogrzeb nie był tu istotny. istotne było to, by jego historia pokazała zakłamanie lizodupów ruskich jak ta dyrektorka, o to jak walczył o prawdę i za nią zginął w tak pełny ironii losu sposób, gdy właśnie się zakochał.

Aquarella, wyjęłaś mi to wyjaśnienie spod klawiatury ;)

Z tym, że ja dodałabym również i takie skojarzenie: śmierć tego bohatera to symboliczne ukazanie nie tylko zakłamania wśród Polaków, ale również tragedii polskiego społeczeństwa, które znając prawdę, musiało milczeć przez 50 lat.
To również osobista tragedia pojedynczych ludzi, którzy wrócili z podziemia, z tułaczki, z frontu zza granicy i chcieli zacząć nowe życie w powojennej Polsce, ale nie było im to dane, bowiem nie chcieli wyrzec się tych wzorców i ideałów, którymi żyli w czasie zawieruchy wojennej.
Ten młody człowiek stał na progu normalnego życia: przeżył wojnę, stracił rodzinę, wrócił do rodzinnego miasta, chciał zacząć studia, poznał piękną dziewczynę, całe życie było przed nim... wystarczyło tylko nie mówić głośno o tragedii polskich oficerów i nie sprzeciwiać się ówczesnej władzy. On wybrał inną drogę, był wierny dotychczasowym ideałom, za które walczył w podziemiu. I za to właśnie musiał zginąć z rąk "wyswobodzicieli".
Jednym zdaniem: gloria victis!