" A mianowicie czym kierował się główny bohater?" Dave Lizewski żył marzeniami o staniu się jednym z herosów, których znał z kart komiksu. O tym właśnie jest ten film... o spełnieniu marzeń, które raczej rozczarowują, a zderzenie się z bezwzględną rzeczywistością jest raczej dość bolesne.

" Co z niego za bohater, jeśli już na początku (+ w wieku 17 lat!) chciał zabijać
przestępców!?" nigdzie nie jest powiedziane, że główny bohater od samego początku żył chęcią mordu na kryminalistach i innych metach. Dla niego ludzkie życie było największą wartością i raczej nie pochwalał metod stosowanych przez Big Daddy'ego i jego małą córeczkę, ale po torturach emitowanych na cały świat podczas których o mało nie stracił życia zrozumiał, że w niektórych sytuacjach trzeba przekroczyć pewną granicę.

" 2 - zawsze marzył o byciu superbohaterem i naprawdę BARDZO go dziwiło, że jeszcze
nikt nawet tego nie wypróbował. Ale jak zdobył dziewczynę to natychmiast to rzucił.
Dobry przekaz ma ten film... Nie ma co... ". No cóż... komiksowi superbohaterowie od czasów Stana Lee również miewali problemy osobiste ze swoimi drugimi połówkami ze względu na swoje " podwójne życie". Często miewali wątpliwości co obranej przez siebie drogi i zastanawiali się czy kontynuować swój związek z ukochaną kobietą ( albo facetem w zależności od płci lub preferencji) lub swoim alter ego. Tak samo było w przypadku tytułowego bohatera, który w końcu po chwilach wątpliwości i zwątpienia przyłącza się do osieroconej Hit Girl w celu ostatecznej eliminacji rodzinki D'Amico.

Pierwszy motyw mi się podobał, ale był nieodpowiedni zarazem.
Chodziło mi o coś w stlylu: "Hej! Dziewczynko! Przestań! Stop! Stój! NIE MUSISZ ICH ZABIJAĆ!"
Owszem, Dave był w szoku, no ale potem już mógł coś z tym zrobić..

Drugi motyw został przedstawiony tak błacho, że nasz bohater stał się największym lamusem w historii kina, który ma głupie pomysły i ciągle tylko wali konia.
Kiedy w końcu ma dziewczynę - normalnieje... Rozumiem, że nie tak chcieli to przedstawić, no ale niestety..