Na wstępie musze zaznaczyć, że jest to już moje drugie spotkanie z tym filmem. Wizja Petera Jacksona sama w sobie nie jest zła. Ja osobiście dzielę ten film na dwie części. Są to oczywiście część zła i część dobra. Ta zła to pierwsza godzina filmu, która spokojnie mogłaby zmieścić się w 20 minutach. Z ekranu wieje nudą i gdyby nie zjawiskowa Naomi Watts z pewnością ciężko byłoby mi powstrzymać powieki przed oklapnięciem. A ta dobra? To oczywiście moment kiedy po raz pierwszy na ekranie pojawia się Kong. Od pojawienia się małpy jest już tylko lepiej. Jackson po raz kolejny pokazuje, że od strony wizualnej jest perfekcjonistą. Montaż dźwięku, piękne zdjęcia, muzyka która momentami buduje napięcie by po chwili wywołać wzruszenie i genialne efekty specjalne. Pojedynek z tyranozaurami uważam za jedną z najlepszych scen w historii kinematografii w której użyto efekty specjalne. Bardzo żałuję, że nie mogłem zobaczyć tego na dużym ekranie, przyszło mi to jedynie oglądać na dvd, pomimo tego jestem pod dużym wrażeniem. Jak wcześniej wspomniałem Jackson po raz kolejny uraczył widza pięknym wizualnie obrazem, który niestety ma wiele luk w scenariuszu. Na szczęście dzięki wartkiej akcji od połowy filmu nie należy się tym przejmować. Czy od takiego wydawałoby się błahego obrazu można oczekiwać jakiegoś ukrytego przesłania? Otóż tak. Twórca Władcy Pierścienia pokazuje, że na świecie bestia jest jedna i to z pewnością nie jest wyrośnięta małpa. Jest to człowiek, który dla swojego dobra i interesu potrafi zrobić wszystko. Nie tylko niszczy naturę, ale także zaryzykuje życie drugiego człowieka. Czy nazwanie Konga w takim razie bestią o ludzkiej naturze nie będzie zbyt okrutne dla zwierzęcia?