Film niezwykły z tej prostej przyczyny, że Jacksonowi udało się stworzyć potwora, który biega po NY, rozwala budynki, zabija ludzi, a mimo to jest najbardziej ulubioną przez widownię postacią. Tak człowieczego Konga w historii kina chyba nie było. Od momentu pojawienia się wielkiego goryla na ekranie człowiek pała do niego sympatią. Dzieję się tak za sprawą bogatej mimiki, w którą zaopatrzyli Konga jego twórcy, a także zachowań i gestów odpowiadających bardziej wrażliwemu człowiekowi niż dzikiej bestii. Na mnie osobiście najbardziej podziałał fakt jego zauroczenia piękną Ann Darrow. W postaci Konga odnalazłam pewne analogie do Tolkienowskiego Smeagola - bardzo podobne zderzenie dzikiego instynktu z ludzkimi uczuciami. Chociaż sytuacja się tu nieco odwraca. O ile Smeagol był człowiekiem, a zwierzęcość wyzwolił w nim Pierścień - źródło jego namiętności i pragnień, o tyle Kong to z założenia dzika bestia, która wykazała uczucia wobec czarującej aktorki. W każdym razie, brawo dla Jacksona, brawo dla nieocenionego Andy'ego Serkisa za sworzenie prawdziwego majtersztyku w kategorii efektów specjalnych. A sądziłam, że po Smeagolu we "Władcy Pierścieni" już nic mnie nie zaskoczy. Po obejrzeniu "King Konga" czekam na następną fantastyczną postać tandemu Jackson-Serkis i już zacieram ręce.