To jest film, który ja bym nazwał 'poetyckim' (nie w sensie gatunku - w sensie klimatu :) wzdłuż i wskroś - tu właściwie każda scena (no, powiedzmy z 90%...) balansuje na cienkiej granicy między liryką literacką i wyobraźnią a rzeczywistością i narracyjnym porządkiem. A dużo tę granicę przekracza.
Piękne, tyle że zabawa nie jest nieskrępowana - historia jest strasznie zwykła, czego lekkość i surrealność filmu nie jest w stanie ukryć, zniszczyć; a tam gdzie wypadałoby wprowadzić tajemniczość i mistycyzm - wątek przewodni nr 2, z boginią morza - wszystko zahacza o dosłowność i wpada tym samym w banał, tym bardziej, że bywają momenty słabe wizualnie, choć zdjęcia są nieprzerwanie niezwykle sugestywne.
Ten film potrzebował jeszcze więcej tego o czym mówiła Monica - nie kalkuluj, nie planuj, nie zastanawiaj się - just feel; gdyby podporządkowano narrację klimatowi (i podarowano sobie kwiatki typu ryby pływające po obrazie - działanie sił nadprzyrodzonych można pokazywać na inne sposoby...), mielibyśmy rewelację.
Na pewno można obejrzeć. :)