Pierwszy kontakt z "Kontaktem" nieco mnie rozczarował. Po drugim spotkaniu dochodzę do wniosku, że jako oddana miłośniczka pierwszych "Starwarsów" i "Matrixa", byłam w tamtym momencie prawdopodobnie nieprzygotowana na skupione, bardziej refleksyjne, niż spektakularne kino sf. Pytania, jakie stawia nie ograniczają się do wiecznie intrygującej zagadki samotności człowieka we Wszechświecie, ale rozszerza je bez popadania w afektacje, emfazy i inne patosy na obszar wiary - tej siły napędowej życia, która bywa zupełnie irracjonalna, niemniej jednak każe wciąż iść, stale szukać, a w sytuacjach krytycznych stawia na nogach. Spotkanie nauki z metafizyką zawsze jest poruszające. Podoba mi się Jodie Foster w odpowiadającej jej aktorskiemu emploi roli osoby pełnej uporu i konsekwencji w dążeniu do celu, jednak jej związek z McConaugheyem mimo starań scenarzysty wydaje się papierowy. Natomiast zupełnie poddaję się nastrojowi obcowania z fenomenem i na chwilę unoszę się ponad codzienność w trakcie scen odszyfrowywania przekazu z Kosmosu i podróży w stronę Vegi.