widzę, że większość komentujących nie rozumie tego filmu. A jest to film o
wierze religijnej, nauce i naszym miejscu w kosmosie oraz możliwość znalezienia odpowiedzi na pytanie o nas, sens życia intersubiektywnymi
metodami naukowymi. Wiedza naukowa, sprawdzalna nie potrafi uchwycić tego
co najważniejsze, tego co przemienia życie głównej bohaterki. Tego czego doświadczyła nie potrafi przekazać sceptycznym, choć mającym podstawy do
wiary urzędnikom. IMHO jest to film wyznanie, ateisty XX wieku - my też
mamy swoje tajemnice ("myśmy ich nie zbudowali, były tu już przed nami") i
swoją naturalistyczną (kosmiczną) religię. I niezależnie od tego w jakiej
mierze możemy dać się ponieść metafizyce kosmicznej wspólnoty, jako leku
na samotność, stanowiącej jeden z głównych wątków filmu, i od tego w
jakiej mierze twórcy filmu i autor książki realnie traktują jego
przesłanie "quasi-religijne" (bo z pewnością poważnie Sagan traktuje swoje
antychrześcijaństwo, co znalazło wyraz w opozycji złego, obłudnego
"wierzącego" oraz fanatyka blondaska vs. uczciwa, pełna pasji i prześladowana badaczka, jeszcze poważniej ewolucjonizm), a w jakiej
ironicznie, to film jest urzekający a gra Foster najwyższej klasy.