Szkoda tylko że przeciętny widz tego filmu nawet nie zwróci uwagi na przekaz. A 99% zapomni o tym w pół godziny po obejrzeniu .

Jednak najlepsze jest to, że ci inni dla nas nie mają żadnego większego* znaczenia (jak poradzono robotowi w konfesjonale, że..) istotne jest to co MY SAMI myślimy (więc jak odbierzemy i spożytkujemy dla samorozwoju, wskazówki bogato poutykane w pozornie tylko rozrywkowym dziele).

*-no oprócz takiego jaki sami im nadamy (bo mamy prawo, oddać swoje prawo do decydowania za nas i zamiast na własnej opinii skupiać się na otoczeniu lub co gorsza większości -wtedy jesteśmy w wiecznym konflikcie na osi "my" - "oni" i aby coś sobie zmienić, staramy się przekonać innych, jakby niewolimy się, samopoczucie, myślenie od zewnętrznych opinii. Owszem do pewnego stopnia jest to niezbędne aby żyć, współdziałać w społeczeństwie (lecz przesadnie utrudnia życie, stawiając kłody na drodze samorealizacji, na zasadzie poszukiwania akceptacji tego co czujemy że jest dla nas dobre). Wiec zaufanie własnemu sercu, a nie rozumowi będącego wynikiem zaprogramowania społecznego, jest tu drogą na skryty do bycia sobą, w szczęściu, tego co się lubi, bo się to czuje, a nie konieczne rozumie i uzasadnia.