Zastanawiam się, kiedy ostatnim razem obejrzałem familijny film, który:
- zaciekawia konceptem,
- nie traktuje widza (i dziecka) jak debila,
- zaskakuje niewymuszonym poczuciem humoru, często cynicznym i czarnym,
- autentycznie WYMIATA akcją
- sam śmieje się z klisz w kinie i przewrotnie je omija
- przemyca do fabuły tyle pomysłów, koncepcji i rozważań ze świata nauki, że aż przyjemnie się robi,
- ma tak genialną grę aktorską (szczególnie mała Raffey Cassidy - BOMBA! KOCHAM JĄ! ), że klękajcie narody,
- jednocześnie fascynuje, przeraża i śmieszy.
I coś tam jeszcze. A przede wszystkim powtórzę - nie traktuje dziecka jak debila. I pokazuje mu bardzo złożone koncepty i poważne wątki w przystępny sposób.
Uwielbiam ten film. Zakochałem się w nim od pierwszego wejrzenia. Familijne kino SF, które jest po prostu mocarne. Świetne. Genialne. Chcę tego więcej. Nie sądziłem, że kiedyś jeszcze zobaczę familijny film, który nie ma nakazu z góry, by (powtórzę się) traktować swojego odbiorcę jak idiotę i kretyna.
Dziękuję, Brad Bird. Dziękuję.