Śmierć w Wenecji to przy tym paździerzu dynamiczne i wciągające kino akcji.
Absurdalna i płytka niczym kałuża (benzyny, hehe…) fabuła, cała masa idiotycznych i nic nie wnoszących scen oraz tekturowe postaci, które przez grubo ponad dwie godziny recytują najnudniejsze i najbardziej drewniane dialogi świata. Nawet obsada nie ratuje tego gniota. Wszyscy aktorzy wyglądają jakby grali w nim za karę z pistoletami wymierzonymi w nich zza planu.
Nie jestem w stanie napisać o tym filmie absolutnie nic pozytywnego i chyba po raz pierwszy w życiu z pełnym przekonaniem daję jedną gwiazdkę.
Ocena 7.0 na IMDb to jakiś wałek. Po wejściu w sekcję komentarzy 99% ocen to 1/10 i 2/10 z miażdżącymi wręcz opiniami i dosłownie kilka wpisów zachwalających tego boba jako arcydzieło kinematografii. Widziałem wcześniej takie rzeczy na Filmwebie ale nigdy na IMDb.
Nie wiem o co tu chodzi ale ktoś jest mi winien 2,5 h życia w trakcie których mogłem na przykład posprzątać mieszkanie. Jestem pewien, że bawiłbym się przy tym dużo lepiej.
Zdecydowanie odradzam! Nie dajcie się nabrać na wysokie oceny i pozytywne recenzje. Jeżeli już koniecznie musicie przekonać się osobiście to odpalcie sobie pierwsze 40 minut i wyłączcie. Dalej jest niewiele lepiej.
Dla wytrwałych, którzy mimo wszystko dobrną do końca, warte uwagi, głównie ze względu na swój niezamierzony walor komediowy, mogą okazać się dwie sceny - odstrzelenie ręki Jennifer Carpenter (mistrzowski efekt specjalny polegający na ukryciu dłoni w rękawie) oraz brawurowy ostrzał snajperski pojazdu pancernego prowadzony na leżąco, w kałuży benzyny. Żadna z tych akcji nie wnosi nic do fabuły ale przynajmniej są śmieszne - na swój żenujący sposób.