Film mocno dał mi do myślenia, bo obok walorów wizualnych, ma głęboki morał.

Jeśli wszyscy wokoło kogoś od zawsze traktują źle, to ten ktoś nie ma skąd brać przykładu, jak być dobrym. I chyba też nie wie, czy warto takim być. Bo żeby byc dobrym człowiekiem, trochę dobra trzeba też samemu zaznac. Tak myślę.

Wiele naoglądałem się w życiu podobnych sytuacji. Np. w klasie kilku cwaniaków zrobiło z kogoś kozła ofiarnego, żeby móc pokazać jacy to niby są "silni" (choć dla mnie takie zachowanie to najwyższy objaw słabości i iście "darwinowskiej" głupoty). Nikt za takim nie stanął w obronie. A gdy ten "kozioł ofiarny" nabrał niechęci do otoczenia i z nikim już się nie chciał przyjaźnić, wtedy już cała szkoła czuła przyzwolenie by nazwać go "dziwakiem", "odmieńcem" czy też wariatem.

Morał jest taki, że wszyscy jesteśmy za siebie odpowiedzialni nawzajem. I powinniśmy siebie traktować po ludzku. I choć wielu z nas uważa, że nie ma takiego "obowiązku", ja uważam, że mamy go wszyscy.

Inaczej czemu się dziwić, że ktoś, kogo mamy w dupie i mu to bez skrupułów okazujemy, w końcu zaczyna uważac nas za wroga i sam okazuje nam niechęc?