Post-ameliowe kino, które za cel obrało sobie żonglowanie jak największą ilością konwencji na raz. Choćby nie wiem jak dobry był jednak żongler, tylu piłeczek nie da się utrzymać na długo.
Tak więc reżyser skacze od tematu do tematu, każdy przedstawia w innym stylu(czy to surrealizm, czy sitcom rodem z "Natural Born...

Alegoryczna podróż Dantego / Dickensa z filozoficznym spotkaniem Azraël, żebraka, miłości swego życia Irene, wirtuozerii dodają skrzypce i muzyka kraju szachów.
Vincent Paronnaud i Marjane Satrapi zabierają nas cudowna podróż do Teheranu 1958 roku XX wieku w scenerii baśni tysiąca i jednej nocy, przeplatanych mglistym...

Całkiem wierny powieści graficznej na której jest oparty. Szkoda tylko że tar został zastąpiony skrzypcami.

Trochę szokują mnie tak negatywne wypowiedzi o tym filmie. Może i historia sama w sobie nie jest jakaś super oryginalna, ale właśnie to użycie wielu konwencji na prawdę mi się spodobało. Po za tym to jeden z nielicznych filmów, które mnie wzruszyły. Jak dla mnie 10/10

Temat depresji, pragnienia śmierci, niespełnionej miłości, niespełnionego życia przedstawiony z przymrużeniem oka, z poczuciem humoru. Zachowana została jednocześnie równowaga pomiędzy jednym a drugim.
Jest to kino niezwykłe, wartościowe, godne polecenia.

Ciekawa subtelna opowieść okraszona wspaniałą muzyką.
Świetnie potrafiono przekazać emocje oraz drobny humor,który dodawał smaczku całokształtowi .
Film wciągający, sentymentalna podróż z nutą buntu przeciwko własnemu życiu.
Bardzo dobre kino 8/10

gdybym mogła dałabym 15/10
To jest najlepszy film jaki widizłam. A ujęcia, prowadzenie kamery...mistrozstwo świata!
KLimt prosto z baśni, wszytsko jest przerysowane, postaci, fabuła, historia ich zachowania i wygląd...Fantaustuczny!!

Obejrzałem po raz drugi, po ośmiu latach.
Na pewno nie jest to film z rodzaju tych, które można oglądać bez końca. Za drugim razem, nawet po latach, to, że wiadomo czego można się spodziewać, odbiera mu wiele.

Ale nadal urzeka - bajkowością, przerysowaniem, tym że wszystko jest na 100%. Miłość, tęsknota. Nie...

Na Wschodzie o najważniejszych sprawach nie mówi się wprost. Duch perskiej opowieści - groteski
połączonej z mistyką - dotyka tajemnicy miłości.

Film szczególny, specyficzny, wymaga zrozumienia. Kto zakochał się w klimatach "Delikatesów", "Amelii" czy "Bazyla", pokocha również "Kurczaka ze śliwkami". Poczujecie się jak w domu chłonąc wciągającą historię, ciesząc oczy wysublimowanymi zdjęciami, oraz pieszcząc uszy klimatyczną muzyką. A to wszystko doprawione...

Ciekawy, klimatyczny i bez wątpienia oryginalny. Połączenie humoru i poezji. Wielka, romantyczna
opowieść o miłości, stracie, żalu i smutku.

myślałam, że będzie gorszy :-) a jednak zaskakujący. Warty obejrzenia, choć na pewno nie dla
miłośników filmów Hollywood ;)

Kurczak ze śliwkami był tak bardzo niestrawny, że z każdą sekundą irytował mnie coraz
bardziej. Do tej pory takich przeżyć dostarczył mi jedynie obraz p.t. "Jutro idziemy do kina" - po
obu seansach musiałem uspokoić się i pospacerować, żeby negatywne emocje opadły.

Z każdą chwilą coraz bardziej chciałem wejść do...

??

Kurczak ze śliwkami.. Muszę powiedzieć, że bardzo spodobał mi się ten film. Ta prosta
postać w którą Mathieu Amalric świetnie się wkomponował. Sam film jest dość zaplątany,
reżyser skacze od tematu do tematu w którym przedstawia coraz to inny styl. Wg mnie
brakuje takich filmów, prostych, ciekawych i pięknie...

Dziś o 20:45 na Cinemaxie.

Wyszło senne przynudzanie.
Spodziewałam się uderzenia baśniowymi obrazami, oddziaływania na zmysły piękną muzyką i
sugestywnie unoszącym się dymem. Spróbowałam nawet pomóc sobie wczuć się w klimat
zapalając własnego cigarette w trakcie seansu - nic to nie dało, opowieść skłaniała jedynie do
szybkiego uśnięcia....

O rany, zabrzmiało ostro, ale poszłam na to do kina, zachęcona porównaniem z Amelią, ale do Amelii ma się to jak styczniowa odwilż do majowej wiosny.
Bardzo prosty przekaz, scenariusz oparty na nieszczęśliwej miłości, psychika bohaterów nieskomplikowana, nawet mistrz muzyki zdawał mi się tandetny w swych oklepanych...

Piękny, plastyczny, klimatyczny, magiczny, odrealniony, baśniowy film o niespełnionym
uczuciu. Aż się zdziwiłem że nie jest to film Jeuneta. Jedyne do czego mogę się przyczepić to
muzyka, która w filmie o utalentowanym skrzypku powinna być bardziej emocjonalna,
rozpoznawalna i pozostająca na długo w pamięci. Tego...