Coż można powiedzieć, to dziwnie zrealizowany ale dobry film. Gdyby nie to, że twórca chciał złapać dziesięć srok za ogon, byłoby ok. A tak mamy tu filtr koloru, zarówno ujęcia nawiązujące do kina artystycznego jak i reality-show, mamy pokazany koniec na początku filmu, mamy piękną choć prostą muzykę znowu jak z filmu o cechach artystycznych. Jeśli teraz dodamy do tego że fabuła przedstawiona nieraz jest dosyć realistycznie jak dokument no to może to być dziwne. Nieprzemyślana hybryda.

Mówiąc o fabule trzeba przyznać że wiele realiów jest dobrze pokazanych. Nie mam pewności co do ilości jednostek policji bo w moim powiacie zdaje się jakby ich mieli za dużo ale może to wyjątek. Film jest dosyć brutalny ale jasno daje znać co jest białe a co czarne. I kończy się pozytywnie choć nie nazwałbym to happy endem. Po prostu życiowo.

Co do samego prowadzenia akcji to w sumie jest ok ale zbyt często używano patentu "zlepek scen" nie dając jednak potrzebnych chwilami dłuższych oddechów pomiędzy. Poniekąd przez to napięcie, choć poprawnie budowane, jest wyraźnie słabsze. Uczucia pokazane są nieźle ale trochę za krótko. Wydaje sie wiec, że są traktowane po macoszemu, jak gdyby były tylko ładnym ale mało znaczącym dodatkiem. A szkoda. Gra aktorska ogólnie przedstawia sie dobrze. Problem jedynie w tym że wiele postaci mówi za szybko i/lub za bardzo pod nosem. Efekt ten potęguje niezbyt dobre technicznie nagranie wielu dialogów. Za to DUUŻY minus. Moja babcia to połowy scen by nie rozumiała nawet jakbym puścił dźwięk na sprzęcie estradowym. Jakość ta zupełnie nie przystaje do założonych cech wizualnych filmu....

Nie mniej film jest godny uwagi!