Jeśli kogoś przeraża długość filmu - nie ma się czym martwić. Ogląda się go bardzo płynnie, wątki są dobrze połączone, przez co nie czuje się, że jest nieco dłuższy od obecnie oferowanych nam dzieł. Doskonale ogląda się Carreya w takim wydaniu - po Truman Show, gdzie po raz pierwszy zetknąłem się z Jimem nie-komikiem, ponownie jestem zachwycony tym, jak zagrał w tym filmie. I znowu powiem to samo - kto uważa Carreya za jedynie aktora komediowego, jest w ogromnym błędzie.

To, co przyciąga w tym filmie to przede wszystkim dobrze opowiedziana historia. Niektóre rzeczy są do przewidzenia, niektóre może zbyt piękne, ale ogólny wydźwięk - super! Nie brakuje też i zabawnych scen, jak chociażby ta z czkawką Adele na latarni czy gdy Peter/Luke odwiedza tego czarnoskórego gościa, który otwierał kino (nie pamiętam, jak się nazywał) i bardzo ładna odpowiedź na pytanie, jak się nazywa jego pies.

Ogółem - warto!