Film jest świetny, mam tylko pewną wątpliwość odnośnie sceny, podczas której
Nikolai dzwoni dzwonkiem, a nikt ze służby nie reaguje. Widać wówczas przez moment, jak do budynku wchodzą obce osoby, a domownicy zostają.... rozstrzelani? W następnej scenie jednak ponownie, cali i zdrowi, rozmawiają jakby nigdy nic. Jak interpretujecie i odbieracie tę scenę?

To również dla mnie nie jest jasne. Byłam przekonana, że postrzelili Eduardo. Poczytałam parę recenzji i tylko w jednej była wzmianka/hipoteza, że to pułkownik (ten chory) strzelał. Może to było tylko draśnięcie?

Jest przewrotnym zwieńczeniem aktu, w którym ostateczne stanowisko etyczne jest takie, że najwyższą wartoscią i cele człowieka jest dobro, czynienie dobra. I ok zgadzam się z tym, zwłaszcza trudno było by Nam polemizować z tak świetnymi umysłami, a tu proszę - teoria teorią, życzenie życzeniami, a praktyka życia robi swoje. To co wydaje się być jedynie słuszne, pożyteczne nie jest uniwersalne. Są ludzie naprawdę źli, a o raj na ziemi, mimo iż teoretycznie możliwy, zwłaszcza u ludzi z wykształconą przyzwoitością i moralnością, nie będzie tak łatwo. Reżyser jest realistą. Zestawia idealizm z pragmatyzmem. Scena ta wpisuje się też świetnie w kontekst przesłania ewangelickiego, nauk Jezusa, dyspucie o słuszności wojny, zaprzeczając wnioskom płynącym z rozmów.

Odpowiedzi przychodzą Pani zdecydowanie za łatwo

A skąd ta wiedza, że przyszły mi łatwo? Może to efekt wieloletnich refleksji?

Bo napisała Pani, że odpowiedzi są proste, a wcale takie nie są. Pytania o zło i Boga to pytania, na które ludzkość próbuje odpowiedzieć od tysięcy lat, a Pani (nie umniejszając wieloletnim refleksjom) podchodzi do nich jak do oczywistości. Reżyser w każdym razie na pewno nie udziela takich jasnych odpowiedzi.

To prawda, to faktycznie złożone pytania, które pojawiają się od zarania ludzkości niemalże. Trochę zarozumiała ta moja wypowiedź:))