Już dawno żaden film mnie tak nie poruszył. Tęskonota matki za zmarłym, a może nadal żyjącym synem.
Niestety prawdziwa historia Fałszywego Olafa była inna niż w filmie (https://en.wikipedia.org/wiki/False_Olaf).
Autorka scenariusza z prozaicznej historii oszusta, jakich było wielu w dawnych czasach (Dymitr Samozwaniec, Anastazja) stworzyła piękną, ale i smutną, emocjonalnie angażującą widza, opowieść o miłości, tęsknocie, wierności uczuciom, dokonywaniu wyborów, ambicjach, zdradzie i okrucieństwie.