Mario Bavy pierwsze samodzielne dzieło. Fabuła "La maschera del demonio" zainspirowana została przez opowiadanie Gogola "Wij", którego Bava prywatnie był oddanym miłośnikiem (ponoć miał zwyczaj czytać je dzieciom do poduszki). Historia skupia się na wątku powracającej zza grobu wiedźmie, która bierze odwet za doznane przed dwoma wiekami krzywdy.
"Black Sunday" przez wielu twórców wymieniane jest jako jedno z głównych źródeł inspiracji (wśród nich Tim Burton, co zresztą widoczne jest w jego twórczości). Sama intryga nie jest przesadnie oszałamiająca, jednak już strona techniczna budzi respekt. Bava, wcześniej przede wszystkim operator, do perfekcji opanował grę światłem i cieniem, dzięki czemu ze swojego debiutu czyni wzorcowy gotycki horror. Scenografia, zdjęcia, charakteryzacja, również pomysłowe efekty specjalne - wszystko to jest wprost zachwycające. Śmiało można więc powiedzieć, ze forma w tym przypadku przysłania treść, która z dzisiejszej perspektywy wydaje się być nader skąpa. Tyle, że w tej formie można się naprawdę rozsmakować. Plus Barbara Steele w podwójnej roli urodziwej księżniczki i diabolicznej denatki.