„Niektórzy mówią, że nasze przeznaczenie jest tak ściśle związane z miejscem, w którym żyjemy, jak bardzo jesteśmy jego częścią. Inni mówią, że losy ludzkie są splątane jak tkanina, tak że przeznaczenie jednego człowieka jest splecione z przeznaczeniem wielu innych. Przeznaczenia poszukujemy… albo staramy się je zmienić”. Słowa te wypowiada tytułowa bohaterka animacji „Merida Waleczna”, ruda księżniczka, która uczy młodszych i starszych tego, iż czasem warto iść własną ścieżką.

Merida od najmłodszych lat przygotowywana jest do roli następczyni tronu, którą cechować ma nienaganna kultura, brak własnego zdania i uległość. Do głównych zainteresowań dziewczynki powinno natomiast należeć to czy jej suknia pasuje odcieniem do pantofli, zaś wolny czas według zacnej królowej matki Elinor, zwykł upływać księżniczce podczas gry na harfie, czy dzierganiu gobelinów. Oczywiście niekoniecznie jest to zgodne z tym co Merida kocha robić, jej pasje to gnanie na ukochanym rumaku Angusie, strzelanie z łuku i inne zajęcia, które ponoć nie przystoją damie. „Merida Waleczna” ukazuje prawdy, które do odkrywczych nie należą. Twórcy mówią o buncie nastolatków, o sprzeciwie wobec ich wymagań, o braku zgody na kierowanie własnym życiem

P.S. Nie Moja