film ode mnie dostał wysoką ocenę dopiero po obejrzeniu drugi raz. pierwszy był na maratonie
horrorów i to na horror poszedłem, a nie na film psychologiczny. film pokazuje, że to jednak
człowiek jest największym potworem. potrafi być dobry, wręcz rycerski. ale potrafi być też
kawałem gnoja.

dla mnie jest to opowieść o rasie ludzkiej z potworami w tle, które na dobrą sprawę nie są tu
najważniejsze. zachowania ludzkie tak nieprzewidywalne, a zarazem tak oczywiste.
'uduchowiona' kobieta ciągnąca za sobą masę ludzi w czasie trudności, potrafiąca zabić
człowieka w białych rękawiczkach i kontrastowy, kochający ojciec, potrafiący zrobić dla swojego
dziecka wszystko. nawet je zabić, aby nie musiało umierać w strachu [choć być zabitym przez
własnego ojca to też niezła patologia ;p].
a końcówka? urywa jaja... to tyle z mojej interpretacji ;]

po prostu jedno wielkie 'wow'.
jeżeli film został stworzony ściśle na podstawie książki to King ma łeb.