Szybkie sprostowanie - miałem na myśli fabularny debiut, bo Pan Marcin Sauter ma doświadczenie spore w filmach dokumentalnych.

A mnie nie dziwi. Przeciętnych spodziewających się typowego kryminału odrzuci na pewno, ale i ludzi oglądających nietypowe, ambitne kino też wszystkich nie zachwyci. Ja po tym intrygującym zwiastunie zwiastującym połączenie kina noir i surrealizmu liczyłem nas ciekawe kino. Niestety zawiodłem się, a film mocno mnie zmęczył. Zgadzam się że za stronę wizualną trzeba pochwalić, aktorzy w większości nie mają czego grać, najlepiej wypada Bartłomiej Topa, A Karolina Gruszka to idealna femme fatale. Dla mnie potencjał nie został nawet w połowie wykorzystany. Ale zgadzam się z ostatnim zdaniem i trzymam kciuki za kolejny projekt, mało mamy tego typu kina, a Marcin Sauter jeszcze się wyrobi.

Szanuję opinię - faktycznie, autor chciał zrobić kotleta schabowego i kebaba jednocześnie. Także liczę na kolejny projekt :)

Szkoda tylko że na ten debiut poszło 1 165 000zł z naszych podatków. Gdyby fabuła była ciut-ciut mniej męcząca i bardziej zjadliwa dla szerszej publiczności to ten film nie byłby lepiej odbierany i oglądany. A tak w salach kinowych hula wiatr na tym tytule.

Dla szerszej publiczności rzuca się chleb i kiełbasę, kino jest dla ludzi chcących oglądać filmy a nie żreć.

Poddałam się się nastrojowi filmu Dla mnie jest to piękna wizualnie, poetycka elegia dla śmierci I miłości, próba znalezienia sensu życia, pożegnania się z bliskimi, oswojenia wyroku i fantazyjnego nadania swemu życiu znaczenia.

"Skąd słaba ocena?" to pytanie retoryczne

Ciężko mi jednoznacznie ocenić ten film, bo ocena wymyka się zwykłej stopniowej skali. Z jednej strony drażni mnie niewykorzystany potencjał, nużący brak życia i kolorytu w narracji, dość skromna fabuła i trochę przezroczyste postacie. Z drugiej zaś fantastyczne zdjęcia, oniryczne sceny, udane metafory, poetyckie (nie)opowiadanie o miłości, przemijaniu i śmierci. Niektóre zabiegi wręcz genialne. Zachwyciło mnie odwrócenie o 180 stopni wzajemnego wypominania sobie przez małżonków zmarnowanych perspektyw - teraz przyjmujących formę marzeń. - A gdyby mnie nie było? - Śpiewałabym w operze. A ty, kim byś był? - Ja? Pisarzem.
Mimo pewnego niedosytu, z ciekawością obejrzę kolejny film tego reżysera.

Jak już doszukiwać się racjonalności ocen, zamiast po prostu oceniać skrajnie subiektywnie, zwłaszcza kino autorskie czy artystyczne to wystarczy wziąć na warsztat porównanie "Miasta" do innych fabularnych, polskich debiutów z ostatniego roku/ostatnich lat, by zrozumieć niską ocenę. Czy film jest ambitniejszy niż stereotypowy polski kom-rom? Szczerze moim zdaniem nie, jest po prostu autorski, co go umiejscawia w nieco innej płaszczyźnie niż kino komercyjne. Szkoda że nie oferuje wiele poza specyficznymi dialogami i spójnością estetyczną.

Z tego że film jest drewniany i słaby.

Dodam, że film miał być promocją miasta Bydgoszcz. Władze miasta, województwa kujawsko-pomorskiego i placówki kulturalnej MCK wpompowały niezłą kasę w ten film. Film jest słaby, i jakby robiony nie w tej epoce. A porównanie do Davida Lyncha jest już wielkim nieporozumieniem.