Najbardziej utkwiła mi w pamięci scena rozmowy matki z przedstawicielką "nowego ładu", czyli demokracji:
- dopiero zaczynamy. Kiedy to wszystko się uspokoi będziemy szczęśliwi.
-Ale my już byliśmy szczęsliwi...
Kontekst rozmowy był taki, że matka ubolewała nad tym, że jej mąż wszedł w konflikt z jej matką, bo tradycja starła się z postępem, co pociągnęło za sobą niwą rzeczywistość, w której nagle wszyscy zaczęli ze sobą konkurować i się kłócić. Jeżeli na tym ma polegać ten nowy ustrój, to nic dziwnego że Bhutańczycy go nie chcą.
Czy my, Polacy chcieliśmy kraju podzielonego, zwaśnionego, skonfliktowane go? Chyba nie, ale nie dano nam wyboru. W tym kraju zasada znana już w czasach Juliusza Cezara "Divide et impera" (Dziel i rządź ) nadal jest jedyną obowiązującą prawdą polityczną.