Ona go kochała i tego jestem pewna. I za każdym razem, kiedy próbowała się zbliżyć, za każdym razem Kevin ją odtrącał. Kochała go nawet mimo tego co zrobił. Wybaczyła mu czyny niedopuszczalne. Choć zniszczył jej życie, zrujnował wszystko, zabrał szczęście, i tak go odwiedzała.

Film był, był....brakuje mi słów. Zastanawiałam się oglądając, jak sama poradziłabym sobie z takim synem? Może inaczej - kiedy straciłabym zmysły? Na pewno nie byłabym tak silna jak Eva. Ona poza pustym, przegranym wyrazem twarzy, była kompletnie zdrowa.

Mam głębokie poczcie niesprawiedliwości, które ją spotkało. To znaczy starała się, próbowała uczestniczyć w życiu Kevina. Ale odtrącana dzień w dzień, po jakimś czasie nie miała więcej siły. Nie dziwi mnie to.

Natomiast jej syn...świetny aktor! Kontakty z ojcem sztuczne i wymuszone, element taktyki tego chłopca. To przyjazne usposobienie w jego towarzystwie miało tworzyć ciągły konflikt pomiędzy rodzicami. Kevin robił wszystko, żeby matka była uważana za nieczułą, niekochającą wyrodną osobę. Niedoszły rozwód Evy i Franklina to jego sprawka całkowicie. Świetnie dobrana para, kochająca się, została brutalnie podzielona przez Kevina. Dlaczego?

W swoim chorym umyśle, darzył ją niezdefiniowanym uczuciem. Była dla niego najważniejszą osobą na świcie. Morderstwa, których się dopuścił - po pierwsze miały zwrócić jej uwagę, po drugie uczynić z niej wrak człowieka. I jedno i drugie wyszło perfekcyjnie. Kevin pozbawił matkę wszystkiego, ściśle powiązał ze sobą, uczynił współwinną, wpędził w otchłań, siebie czyniąc jedynym członkiem rodziny.

W tej historii nie ma zbyt wielu optymistycznych akcentów. Ten jeden jedyny, kończy film. Scena w więzieniu, i nieoczekiwana demonstracja czułości matki w stosunku do syna, dawała nadzieję, że przyszłość obojga będzie choć odrobinę mniej mroczna i smutna. Że może kiedyś ona znów będzie potrafiła cieszyć się życiem, uśmiechać. A Kevin? Może i dla niego będzie ratunek? Może wyciągnie wnioski?

Interpretować tą niezwykłą relację można na tysiąc sposobów. Pozostaje w umyśle, tworząc kolejne hipotezy.