Film doskonały. Wydawać by się mogło, że takie filmy robi się tylko nie u nas, a jednak! Jest to film mojego życia. Po nim nie ma długo,długo nic.
Film powstał na podstawie zbioru opowiadań S. Czycza "Nim zajdzie księżyc". Moim skromnym zdaniem reżyser dokładnie oddał klimat jaki stworzyć chciał twórca pierwowzoru. Może nawet film jest lepszy. Wszystko jest doskonale dobrane: aktorzy, charakteryzacja a przede wszystkim plenery i muzyka (polskie lata 60-te).

Jest to opowieść o zwykłych rzeczach, codziennym życiu i jego krótkich chwilach, tych banalnych, które z biegiem lat wydają nam się piękne, przełomowe w naszym ziemskim bycie . Opowieść o przemijającym czasie, o naszym dorastaniu, o tym jak patrząc w przeszłość to co było wielką rzeką teraz jest zwykłym cichym strumieniem.
Film nie przytłacza akcją, scenami czy intrygą - jest spokojnym obrazem wydarzeń jakie mogły się każdemu z nas przydarzyć. Nikt nie moralizuje i nie poucza. Wszystko, przesłanie filmu, rozwiązuje się w ostatnich minutach gdy Admirał i Ataman budzą się po nocnej wędrówce pogodzeni z własnym buntem i jakby doroślejsi.
Oglądając ten film (a robiłem to już grubo ponad 100 razy) mam wrażenie, że coś mnie ominęło, coś naprawdę nic nie znaczącego i zwykłego i nie da się do tego powrócić.
P.S. Mam potwornego bzika na punkcie tego filmu i jeżeli ktoś myśli podobnie niech się odezwie.