Niedosyt jest, ale po obejrzeniu tego filmu. Świetne zdjęcia, dobra gra aktorska, piękna sceneria, technicznie dopracowany, raczej nie ma się do czego przyczepić, ale cała historia rozczarowuje. Całą fabułę można by streścić właściwie w jednym zdaniu - kobieta, która (materialnie) ma wszystko, ale jest nieszczęśliwa, więc zaczyna połykać małe przedmioty. Niczego więcej tam nie ma. Relacje pomiędzy bohaterami są płytkie. Bardzo nierealne wydaje się to, że główna bohaterka nie ma żadnej bliższej przyjaciółki, kogoś komu mogłaby zaufać, zadzwonić i poprosić o pomoc, gdy ucieka. Połykanie przedmiotów budzi na początku ciekawość pt. "czy ona naprawdę to zrobi?", ale później zaczyna być już tylko obrzydliwe. Cały film właściwie kręci się wokół tego jednego nawyku i to po pewnym czasie jest za mało, żeby utrzymać ciekawość widza. Jedyny wątek, który może budzić większe emocje to spotkanie z ojcem - to trzymało w napięciu, było niecodzienne, nieoklepane w filmach, ale niestety to była tylko jedna scena. Gdyby to zostało jakoś rozwinięte to film bardzo by zyskał. Także relacja bohaterki z pilnującym ją pielęgniarzem stała się w pewnym momencie intrygująca, ale to także zostało zepchnięte na dalszy plan, a szkoda. Jeśli przesłaniem tego filmu miało być to, że bogactwo bywa złudne i nie daje szczęścia no to czegoś mi tu brakuje. Także rozwiązanie problemu - "no money no problem", jest po prostu niedorzeczne, niewystarczające. Zatem niedosyt.