Film o autsajderze. Dialogi i fabuła przypomina trochę literacką twórczość Kafki (jednak Jarmuschowi wiele do niego barkuje...). Sam pomysł na film całkiem dobry i mógł zostać lepiej wykorzystany. Zaczyna się ciekawie i sm wstęp zachęca do dalszego oglądania. Niestety awangarda w tym filmie nie jest ciekawa, sceny w których nic się nie dzieje, a które trwają bardzo długo nie są interesujące, po prostu męczą i nużą. Takie miały być? Wiem o tym, ale to nie jest dobry pomysł, dlatego takich rzeczy się w kinie nie stosuje bo to jest po prostu bezsensowne. Monotonia rzuciła się chyba na mózg reżyserowi bo jest w tym filmie aż tak przytłaczająca, że nawet nie ma sensu się wsłuchiwać w ciekawe dialogi. Tym samym główny bohater wyszedł na zblazowanego dzieciaka, który nie ma nic do roboty i łazi tu i tam myśląc sobie "jaki ja jestem autsajderowy. Kreacje aktorskie też nie są na wysokim poziomie, zwłaszcza aktor grajacy głównego bohatera, gra po prostu słabo. Jeśli ktoś uważa że film o monotonii powinien być monotonny to jest w błędzie, monotonia może być przyjemna.
Gdyby patrzeć na ten film jako tylko na projekt szkolny to można by było powiedzieć że OK, jest dobrze. Ale jeśli oceniamy film w skali całej kinematografii "Nieustające wakacje" są filmem bardzo, bardzo słabym.
Jedynie tytuł mi się podoba.