.. uciekająca po schodach na poddasze kiedy goni ją serial killer ;) Tak infantylnego zachowaniu już dawno nie widziałem w żadnym z filmów w którym i tak chodzi o to żeby idiotyzm bohaterów prowokował dużą częstotliwość ich umierań ;) Myślę, że każdy zachowałby się tak jak oni w domu do którego w odwiedziny przychodzą ludzie z papierową torbą na głowie.. główny bohater idzie spacerkiem po telefon, kiedy jego mega odważna dziewczyna widząc/słysząc wcześniej, że ktoś wchodził do mieszkania przystaje na to i czeka drżąca przy kominku, czy w sytuacji kiedy ktoś taranuje ich samochód, wcześniej wybijając w nim szyby najrozsądniejszym z pomysłów jest.. znowu opuszczenie go i ucieczka do domu ;) Przewaga z posiadania shootguna sprowadza się do wciśnięcia się w najciemniejszy zakamarek pokoju i oczekiwaniu na dalszy przebieg zdarzeń ;) 51 minut.. i wolę ciupnąć jeszcze w literaki zanim pójdę spać niż kiwać głową z politowaniem przez kolejne 30 mniut :)

Ps. Nie wspomnę o wspaniałym wątku nieprzyjętych oświadczyn.. i ogólnie kulawej sytuacji związanej ze wspólnym pobytem pod jednym dachem, kiedy to po 15-stu minutach cudna Liv nadal ze spuchniętymi oczami od płaczu (łączy się w bólu z niedoszłym mężem) brzydko mówiąc "rozkłada nogi" i pragnie "odrzuconego" jak nigdy dotąd.. ;) "Cuuudny film" 5/10