gdzieś tam trwa wojna, ojcowie i mężowie wyjeżdżają pozostawijąc rodziny w domach - ot i cała tematyka obrazu. przyznam że gdyby w dzisiejszych czasach nakręcić coś takiego to byłoby to dalece niestrawne. na szczęście film, mimo że się postarzał, broni się dzięki swemu czarowi z czasów gdy wielkości Fabryki Snów. przyznam że w wielu momentach melodramatyzm tej historii, wcisnięty tu patos i dydaktyzm mocno mnie irytowały, ale można na to przymknąć oko choćby ze względu na obsadę (Claudette Colbert, Jennifer Jones, Joseph Cotten). ma to swój wdzięk, nawet jeśli jest często skrajnie naiwne. choć to może właśnie jeden z plusów ówczesnego kina. wyżej jednak niż 6 postawić nie mogę, tym bardziej że całość jest ponad miarę przeciągnięta i raczej dzisiaj niczym już nie może zaimponować.